මා විසින් ඊයේ දින පල කරන ලද පොස්ට් එක සම්බන්ද නැවත දිග හැරුම කී.කිසියම් දෙයක් ලියන්නවත් එය මෙහි පල කිරීමට වත් මා හට අවශ්‍යව නොතිබිණි.සුන්දර සිහිනයක් මා අතිතයට ගෙන ගොස් තිබුණි.වෙලාව පාන්දර 3.30 යි. එතැන් පටන් හිත වේදනාවෙන් කැ ගස්සන්න විය. ලග තිබුන ෆෝන් එක ගෙන ඒ වේදනාව දිගේ ඔහේ අකුරු කලෙමි. එහෙත් එය පල කරනවද නැද්ද යන්න ලියා අවසන් වන තුරුත් අදහසක් නොතිබිණ.අවසානයේ මා තීරණය කළේ මෙම සමුහය තුල මෙය පල කිරීමට ය.එයට හේතුව අද අප සියලු දෙනා දස අත විසිරී සිටියත් ඉන් කෙනෙකු හෝ මෙය නෙත ගැටෙවී යි සිතාය.ආපසු හැරී බලන විට පාසල තුල ගෙවූ කාලය තරම් සුන්දර කාලයක් නැවත ලැබේනු නැත.මගේ වේදනාවෙන් පිරුණු සිහිනය ආදරණිය හදවත් ගොන්නකට ආමන්ත්‍රණය කිරීමට හැකි වීම ගැන මා ඉමහත් සේ සතුටට පත් විය.මෙම සමුහය වටා එක්වී සිටින සියලු දෙනාගේ හදවත් කොයි තරම් ලෙන්ගතු ද කියා වෙලාවකට සිතු නා.බාහිර ස්වරූපයෙන් මිදී හදවත් කතා කරන්න ගත්තා.වයස් බේදයකින් තොරව ඔක්කොම එකට හිට ගත්ත.අද කොයි තරම් දේවල් තිබුනත් හදවතට කීදා බැහැ පු කාටවත් කියාගන්න බැරි අතිතයක නටබුන් අපිව අදටත් ජිවත් කරවනවා.එක අවස්ථාවක සහෝදරියක් මට පැවසුව ඔයාගේ හීනෙ අපි ආයේ ඉස්කෝලේ අරන් ගියා කියලා.වෙලාවකට හිතෙනවා මේ නපුරු සමාජේ හදවත කතා කරන්න කොයි තරම් දේවල් තියෙනවද කියලා.අපි හීන දිගේ දුවනවා. ලැබුන දේවල් ටිකයි නොලැබුන දේවල් වැඩි.සමහර දේ වේදනාවක්‌ හිත යට තැම්පත් වෙනවා. කාලයත් එක්ක ඒ හැමදේම යට යනවා.අළු යට ගිනි මෙන් සැරෙන් සැරේ නොයෙක් අවස්ථා වල ජීවිතේ අපිට මතක් කරනවා.පාසල් ජීවිතය තුල හමු වී වෙන් වී ගිය අය බොහොමයි. මතකයේ රැදෙන්නේ ආදරණියන් විතරයි.ඒ ආදරණිය යන් මේ වෙනකොට කොතැන සිටිනවා ද නොදෙනිමු. කාලයත් එක්ක ජිවිතේ වේගෙන් ගෙවෙනවා කාර්ය බහුල මොහොතකදි මෙය කියවන්න කාලය දුන් ඔබටත් පෙර පල කිරීමේදී මා හට ශක්තියක් උන ඔබටත්, මෙය පල කිරීමට මෙම සමුහය නිර්මාණය කල ඔබත් ස්තුති පුර්වකව සිහිකරමි.ලස්සන හදවත් ඇති ලස්සන මීරිගම හැමදාම ලස්සනට ති යේවී.
2020.12.17 sanjeewa prasanna
Click here to see full post on FB
#MirigamaApi #මීරිගමඅපි #Mirigama #මීරිගම